اختلافات در کنوانسیون وین،پایان نامه حفاظت از لایه ازن
حل وفصل اختلافات در کنوانسیون
 

کنوانسیون پیش بینی  کرده که اختلافات بین اعضا در مورد تفسیر و اجرای کنوانسیون می بایست از طریق مذاکره و در غیر این صورت از طریق کد خدا منشی یا میانجیگری عضو ثالث حل و فصل شود.طرف های کنوانسیون می توانند همزمان با تصویب ،قبول،توافق یا الحاق به کنوانسیون ؛یا بعد از آن ،به صورت کتبی که برای حل و فصل اختلافاتی که به طرق فوق الذکر مرتفع نمی شود یک یا هر دو شیوه اجباری یعنی داوری و مراجعه به دیوان بین المللی دادگستری را به عنوان شیوه حل و فصل اختلافات می پذیرند.

اگر اعضا اعضا شیوه ای را اعلام نکنند،اختلافات  به کمیسیون سازش ارجاع داده خواهد شد. کمیسیون سازش بنا به درخواست یکی از اعضاد طرف اختلاف تشکیل خواهد شد.کمیسیون از اعضای منتخب طرفین تشکیل خولهد شد . اطراف دعوی هر یک افرادی از میان اعضای کمیسیون انتخاب خواهند کرد .سپس اعضای منتخب مشترکا فردی را به عنوان رئیس برمی گزینند.همچنین آرا کمیسیون یا به صورت حکم قطعی و یا به صورت نظر مشورتی خواهد بود.[1]

این نکته بسیار مهم است ،زیرا در صورتی که اختلافی بین اعضای کنوانسیون و ثالثی بوجود آید که صلاحیت دیوان بین المللی دادگستری را نپذیرفته و یا اپذیرش آن را محدود به موارد خواص کرده باشد،نه می توان آن اختلاف را نزد دیوان بین المللی دادگستری مطرح کرد مگر با جلب رضایت وی که کار مشکلی است و نه می توان اختلاف را  به کمیسیون سازش ارجاع داد به طوری که کمیسیون مربوط صرفا برای اختلاف بین اعضا پیش بینی شده است .

ممکن است گفته شود که تعداد دولت های ثالث بسیار کم است ،اما در هر صورت پیش بینی نکردن مرجع مناسب برای رسیدگی به این گونه اختلافات در کنوانسیون باعث تضییع حقوق دولت های عضو می شود.و به عبارتی وجود چنین مفری برای ثالث ، کنوانسیون را از محور عدالت خارج می کند.

گفتار دوم:خلاصه از کنوانسیون وین
 

اینکه در کنوانسیون وین قاعده و برنا مه ای  در خصوص کاهش مواد کاهش دهنده لایه ازن پیش بینی نشده بود [2]، بازتاب حقوق بین الملل عرفی مربوط به اقدامات احتیاطی ، قطعی نبودن بررسی های علمی ، و ملاحظات اقتصادی اطراف معاهده بود . در هر صورت کنوانسیون نتوانست راه حل کاملی برای مشکل کاهش لایه ازن ارائه دهد و اگرچه مذاکرات مربوط به کنوانسیون وین بی اشکال پیش نرفت ،اما امضای کنوانسیون فی نفسه گام بزرگی در جهت ایجاد تفاهم میان دو گروه تورنتو و جامعه ار.پا در مورد حل معضل لایه ازن بود. معاهده چارچوب ازن ؛ که اینک دولت های متبوع عمده ترین تولید و مصرف کنندگان مواد کاهش دهنده لایه ازن عضو آن هستند ثابت کردند که می توانند گامی باشند به سمت تهیه پروتکلی قوی تر.[3] به عبارت دیگر ، کنوانسیون وین مبنای رژیم حفاظت از لایه ازن محسوب می شود .

119-The Vienna convention , article 11.                                                                                                                                 

[2] -فقط در ضمیمه ماده 1 کنوانسیون به مواردی اشاره شده بود که به تعبیر قطعنامه احتمالا پتانسیل تغییر لایه ازن را داشتند.

[3] -مواد 2و 5 پروتکل مونترال به اقدامات بسیار شدید تری برای کنترل مواد کاهش دهنده لایه ازن می پردازد.