48-24 ساعت است (مین باشی معینی، 1382) پس از جوانه زدن بذر گل جالیز ریشه اولیه از درون پوسته بذر خارج می شود و اطراف ریشه گیاه میزبان استقرار می یابد. نفوذ به داخل ریشه میزبان از طریق ترشح آنزیم ها و همچنین فشار مکانیکی سلولهای مکنده (Haustorium) صورت می گیرد که موجب جدا شدن سلولها از یکدیگر می شوند.
سرانجام بافت مکنده سیستم آوندی گیاه میزبان را به سوی گیاه انگل سوق می دهد، که با ادامه این عمل گیاه میزبان به تدریج ضعیف شده و در صورت ادامه یافتن به مرگ میزبان منجر خواهد شد (مین باشی معینی، 1382). همچنین روشهای مختلفی برای کنترل این گیاه انگل گل دار تاکنون در نظر گرفته شده است که هر کدام در نوع خود به طور چشم گیری مؤثر واقع نبوده اند به طور مثال: کاربرد روشهای زراعی مانند آیش و تناوب به دلایلی همچون بقاء زیاد بذر این گیاه انگلی در خاک اثرات قابل توجهی ندارد مبارزه مکانیکی مثلاً وجین دستی هزینه بر بوده و در صورت اجراء به ریشه های گیاهان میزبان صدمه می زند. مبارزه شیمیایی بر علیه این گیاه توسط سموم تدخینی مانند کلروپیکرین و واپام (متام سدیم) صورت گرفته است (Wilhelm, 1962) و یا در لبنان برای بررسی گل جالیز روی سیب زمینی از ریم سولفورون استفاده شد، از آنجایی که برخی ارقام به این ترکیب شیمیایی حساس بودند تولید محصولاتی به صورت غده هایی کوچک، ترکدار و بدشکل شدند. مثال هایی از این قبیل نشان دهنده چندان مؤثر نبودن

استفاده از روش شیمیایی در کنترل گل جالیز می باشد. همچنین وجود ارتباط مستحکم مورفولوژیک و فیزیولوژیکی نیز بین انگل و میزبان سبب شده که روشهای کنترل این انگل مشکل شود (Haidar et al., 2005). لذا نیاز به کنترل این گیاه انگل گلدار آن هم در قالب یک مبارزه بیولوژیک با استفاده از قارچهای آنتاگونیستی خصوصاً فوزاریومها به شدت احساس می شود و امری ضروری است.
1-2- اهمیت گل جالیز
1-2-1: جایگاه گل جالیز در رده بندی گیاهان
گیاهان انگل گل دار تعدادی از مجموعه گیاهان عالی را تشکیل می دهند که تمام یا قسمتی از دوره حیاتی خود را از طریق جذب مواد غذایی از گیاهان دیگری به نام میزبان، به سر می برند. گیاهان انگل گل دار دارای 8 راسته، 15 تیره، 186 جنس و 2532 گونه می باشند و جمعاً یک درصد از مجموعه گیاهان گلدار را تشکیل می دهند. از بین 15 تیره مربوط به گیاهان مزبور تیره گل