امروزه واحد آیزوماکس به صورت مدرن گسترش یافته است، چون ارزش این فرایند برای تغییرات مطلوب در مشخصات نفت خام است. هدف اکثر واحدهای آیزوماکس، تولید بیشتر بنزین است. سه واکنش مهم در این فرایند ایزومریزاسیون، هیدروژناسیون و کراکینگ می باشد.

واکنش های کراکینگ گرماگیر می باشند ولی واکنش کلی هیدروکراکینگ گرمازا می باشد. گرمای حاصل باعث افزایش دمای راکتور می گردد. گرمای حاصل باعث افزایش دمای راکتور می گردد که برای کاهش دمای راکتور باید هیدروژن سرد در راکتور تزریق کردو

کاتالیست های فرایند آیزوماکس معمولا شامل ترکیبات فلزی نشانده روی پایه می باشد. این کاتالیست های برای دو منظور به کار می روند. یکی تقویت واکنش های هیدروژناسیون و دیگری تقویت واکنش های کراکنیگ می باشد.

مقدمه

هیدروکراکینگ یک فرایند ثانویه مهمی در صنعت نفت می باشد و یکی از فرایندهای مهم در ارتقای کیف

یت برش های نفتی به شمار می رود. خوراک این فرایند معمولا در محدوده گازوئیل خلا تا پسماندهای نفتی می باشد. فرایند شامل کراکینگ اجزاء سنگین نفتی در حضور هیدروژن است. فرایند از نظر زیست محیطی مشکلی ندارد. این فرایند برای ماکزیمم کردن محصولات میان تقطیر، گازوئیل به کار می رود.