مدیریت زمان:پایان نامه خود تنظیمی یادگیری
مدیریت زمان:

زمان فرایندی است  پویا که هیچگاه قابل ذخیره کردن وبرگشت پذیر بودن نیست ارزش مادی نیز برای آن نمی توان قائل شد واز دست دادن آن نیز جبران شدنی نیست.

زمان با ارزش ترین منبعی است که در اختیار  انسان قرار دارد، زیرا منابع دیگر به شرط وجود  زمان ارزش پیدا می کنند به همین دلیل در خصوص  اهمیت وارزش  توجه به زمان در فرهنگها و زبانهای مختلف صحبت های زیادی شده است .برخی از واقعیت هایی که در مورد زمان مطرح شده اند عبارتند از:  زمان  را نمی توان پس انداز و ذخیره کرد. افزایش زمان غیر ممکن است ودر واقع مدیریت کردن زمان یک فرض نادرست به نظر می آید چرا که زمان قابل کنترل و مدیریت نیست، فقط می توان گفت چگونه باید اززمانی که در دست ماست، بهره بگیریم. ما حتی قادر نیستیم استفاده یا عدم استفاده از آن را انتخاب کنیم ، بلکه  فقط می توانیم نوع استفاده از آن را تعیین کنیم ، وقتی  زمان را از دست دادیم دیگر نمی توانیم آن را جبران کنیم . یکی از اساسی ترین جنبه های مدیریت وقت ، بهینه سازی استفاده از آن است. در واقع  مدیریت زمان یعنی اینکه زمان وکار خویش را  به دست بگیریم و اجازه ندهیم امور و حوادث ما را هدایت کنند.(فونر، 1381).

مدیریت موفق زمان روش های نوینی را نشان میدهدتا:

دیدگاه بهتری در مورد کارهای وابسته به یکدیگرو اولویت ها بدست آوریم .
فرصت های بیشتری برای پرورش خلاقیت خود و دیگران داشته باشیم
 فشار های روحی و استرس را کاهش دهیم.
اوقات فراغت بیشتری بدست آوریم و بتوانیم کارهای اساسی و مهم را انجام دهیم تا سریعتر به اهداف مان برسیم (حقیقی وعلیمردانی، 1380).
رابینز[1] یکی از صاحب نظران مدیریت است به دو نوع زمان اعتقاد دارد :یکی  زمان غیرقابل کنترل و دیگری زمان قابل کنترل.او می گوید بسیاری از مدیران نمی توانند تمام وقتشان را کنترل کنند آنها پیوسته و روزمره به بحران های ناگهانی واکنش نشان می دهند .وقت عمده مدیران صرف پاسخگویی به درخواستها وتقاضا ها و همچنین توجه به مسائل ومشکلاتی می شود که دیگران  ایجاد کرده اند. این نوع  زمان را نمی توان کنترل و مدیریت کرد ،در مقابل  بخشی از وقت آدمی  قابل کنترل است.  بسیاری از پیشنهادهای مطرح شده برای مدیریت زمان مربوط به استفاده از زمان قابل کنترل  است  زیرا بخش کنترل پذیر افراد قابل  مدیریت کردن است(رابینز،1383).

آلک مکنزی[2] میگوید ارزش واقعی مدیریت زمان عبارت است از ارتقای تمامی ابعاد زندگی ما،به تعبیردیگر ارمغان مدیریت زمان، برای ما زمان بیشترنیست،بلکه زندگی بهتر است (نجف بیگی، 1381).

میلر[3] (1985)ودیلون[4] (1981)، بیان می کنند : زمان تنها منبعی است که به محض دستیابی به آن باید مصرف شود ،وآهنگ مصرف آنهم  ثابت است  شصت ثانیه در هر دقیقه وشصت دقیقه در هر ساعت. به  این ترتیب ما نمی توانیم  زمان را اداره کنیم .بلکه فقط می توانیم رابطه خودمان بازمان  را اداره نمائیم . به این ترتیب مقدار زمانی که در اختیار ماست، قابل کنترل نیست و ما فقط می توانیم  نحوه استفاده از آن را

 کنترل کنیم. ما همچنین در مورد مصرف شدن اصل زمان اختیاری نداریم بلکه فقط نحوه مصرف آن  به ما مربوط می شود .

[1] .Rabinz

[2].Alek makenzi

[3] .Miler

[4].Dilon

لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه: