کار کدکردن گفتار را تسهیل کرده است.
کدکننده های سیگنال صوتی یا گفتار به سه دسته عمده: کدکننده های مبتنی بر شکل موج، کدکننده های پارامتری یا VOCODERها و کدکننده های هایبرید یا ترکیبی تقسیم می شود. کدکننده های جدید مبتنی بر ادراک انسان بوده و با توجه به ویژگی های روان شنیداری سیستم شنوایی انسان طراحی می شوند، کدکننده های دارای الگوریتم MPEG معروف ترین دسته از این نوع کدکننده ها می باشند.
مقدمه:
بحث کدینگ سیگنال گفتار یکی از قدیمی ترین و مهم ترین مباحث در زمینه ارسال داده های صوتی می باشد. کدینگ در واقع فشرده سازی سیگنال گفتار در طرف فرستنده و تبدیل آن به کدهایی است که در عین داشتن نرخ بیت کم و سرعت انتقال بالا، پارامترهای اصلی و اساسی گفتار مورد نظر را نیز شامل شود، به گونه ای که در طرف گیرنده و پس از عمل دیکدینگ بتوان سیگنالی مشابه سیگنال ورودی به دست آورد. آشنایی با مفاهیمی همچون چگالی طیفی توان (PSD)، تابع خودهمبستگی (ACF)، پریود گام (Pitch)، چندی سازی (Quantizing)، روش پیش بینی خطی (LP) و… برای درک مفاهیم هر بخش الزامی است. در این مقوله ابتدا یک مقدمه کلی درباره مفاهیم اساسی و پارامترهای سیگنال گفتار و تکنیک ها و الگوریتم های مختلف کدینگ گفتار بیان می شود، سپس به بررسی و تفصیل سیستم ها و مدارهای مجتمعی (IC) که برای پیاده سازی سخت افزاری برخی از مهمترین الگوریتم ها از جمله مدولاسیون دلتای وفقی کدهای

پالسی