به مدت 8 هفته، روزانه 750 میلی گرم مکمل گلوکزامین و کندراتین مصرف کردند.گروه کنترل هیچ مداخله ای نداشت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر در بسته نرم افزاری SPSS در سطح معنی داری(P<0/05) استفاده گردید.درد زانو و عملکرد آزمودنی ها در هر دو گروه حرکت درمانی در آب و مصرف مکمل گلوکزامین و کندراتین پس از اجرای پروتکل به میزان معنی داری بهبود یافته بود، ولی بهبود در گروه حرکت درمانی در آب بیشتر از گروه مکمل گلوکزامین و کندراتین بود.نتایج نشان داد که برنامه تمرینی ورزش در آب می تواند به عنوان یک روش تمرینی ایمن و موثر در بهبود درد و عملکرد زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو مورد توجه قرار گیرد.

کلید واژه ها: استئوآرتریت، زانو، حرکت درمانی در آب، مکمل گلوکزامین و کندراتین.

فصل اول
مقدمه و کلیات
مقدمه
استئوآرتریت یک اختلال بافت نرم است که تمام ساختمانهای داخل و اطراف مفصل زانو را درگیر می کند. این اختلال یا به صورت اولیه و یا ثانویه به آسیب قبلی و یا عوارض بیومکانیکی پدیدار می شود. استحاله غضروف و آسیب آن، قسمت اصلی این بیماری است. تصور می شود که ورزش در آب به این دلیل موفق بوده است که نیروهای فشاری روی

مفصل را کاسته و در نتیجه موجب کاهش درد می شود، احساس بی وزنی بوجود آمده در آب، بنظر میرسد سفتی عضلات بدن (تون عضلانی که نقش محافظتی دارد ) را بر طرف یا به شدت کم می کند. این اثر از اسپاسم عضلانی و درد که ممکن است از فعالیت های روزانه بیمار ناشی شده باشند می کاهد. ویژگی های خاصی ورزش در آب را از ورزش در خشکی متمایز می کنند و همین ویژگی ها سبب متداول شدن آن گشته اند. گلوکزامین از مکمل های غذایی محسوب می شود که امروزه بطور گسترده ای توسط بیماران استئوآرتریت استفاده می شود اما نتایج درمانی قطعی این مکمل همچنان ناشناخته است.

بیان مسئله