در این مطالعه در طی دوره سازش بصورت تصادفی تعداد 10 قطعه ماهی و در طی تغذیه با پروبیوتیک و پری بیوتیک هر دو هفته یکبار و از هر تکرار دو قطعه ماهی بصورت تصادفی به منظور بررسی فلور باکتریایی غالب روده ماهیان انتخاب گردیدند.  پس از 45 روز تعداد 10 قطعه ماهی از هر تیمار انتخاب و به صورت داخل صفاقی با سویه بیماری­زای Yersinia ruckeri مواجه گشتند. همچنین به منظور ارزیابی مقاومت ماهیان در برابر استرس­های محیطی، ماهیان در معرض استرس دمایی 20 و 25 درجه سانتی گراد و كمبود اكسیژن قرار گرفتند.

نتایج زیست سنجی نشان داد که، در شاخص های رشد، تیمار های 5 (پروبیوتیک 100 میلی گرم و پری بیوتیک 5/2 گرم) و 6 (پروبیوتیک 100 میلی گرم و پری بیوتیک 5 گرم) با تیمار شاهد تفاوت معنی داری را نشان دادند.

بررسی های ایمنی شناسی سرم ماهیان نشان داد که ماهیان گروه های 5 و 6  در مقایسه با گروه شاهد، فعالیت لیزوزیم، کمپلمان و میزان آنتی بادی کل بیشتری داشتند.

نتایج رویارویی با باکتری نشان داد که درصد بازماندگی در  تیمارهای  5 (پروبیوتیک 100 میلی گرم و پری بیوتیک 5/2 گرم به ازاء هر یک کیلوگرم غذا) و 6 (پروبیوتیک 100 میلی گرم و پری بیوتیک 5 گرم به ازاء هر یک کیلوگرم غذا) بیشتر بود.

همچنین ماهیان گروه های 5 و 6 که به ترتیب مقادیر (پروبیوتیک 100 میلی گرم و پری بیوتیک 5/2 گرم به ازاء هر یک کیلوگرم غذا) و (پروبیوتیک 100 میلی گرم و پری بیوتیک 5 گرم به ازاء هر یک کیلوگرم غذا) را به همراه غذا دریافت کرده بودند در مواجه با استرس های محیطی درصد مقادیر بالاتری داششتند.

یافته های حاصل از این تحقیق نشان می دهد که استفاده همزمان از پروبیوتیک باکتوسل و پری بیوتیک مانان الیگوساکارید باعث بهبود رشد و  پاسخ های ایمنی در ماهی قزل آلای رنگین کمان می گردد.

فصل اول

مقدمه

(Introduction)

مقدمه

تامین نیازهای غذایی جامعه از ضروری ترین برنامه هایی است که باید به آن پرداخته شود. رشد روز افزون جمعیت به ویژه در کشورهای جهان سوم باعث می شود فقر غذایی و بحران دست یافتن به غذا به عنوان نیاز اولیه بشر تشدید شود. از طرفی، با بهبود وضعیت بهداشتی و کاهش مرگ و میر، متوسط طول عمر در دنیا ررو به فزونی است. پرورش ماهیان، سخت پوستان، نرم تنان و جلبک ها یکی از روش های تولید غذا می باشد که به سرعت در حال توسعه است. در سال­های اخیر آبزی پروری یكی از بخش­های موثر در تولید غذا بوده و از چندین دهه گذشته به سرعت به یك صنعت پویا و رو به   رشد تبدیل شده است. ولی در كنار این رشد قابل توجه، همواره با مشكلاتی روبرو بوده كه از جمله آن می­توان به تغییرات كیفیت آب، شیوع بیماری­ها و مشكلات تغذیه­ای اشاره كرد. رشد سریع، كارایی تغذیه، عملكرد رشد و افزایش مقاومت در برابر بیماری­ها از اهداف مهم صنعت آبزی پروری محسوب می­شود. ثابت شده كه در برخی از اجزاء غذایی مورد تغذیه جانوران، فلور باكتریایی دستگاه گوارش نقش مهمی در كارآیی تغذیه و سلامتی میزبان بر عهده دارد. روش­های مختلفی در جهت تعدیل و بهینه سازی فلور باكتریایی دستگاه گوارش به منظور دستیابی به ارتقاء عملكرد رشد، قابلیت هضم بیشتر، تحریك سیستم ایمنی، بازماندگی و مقاومت در بسیاری از جانوران از جمله انسان مورد مطالعه قرار گرفته است. استفاده از آنتی بیوتیک­ها اولین گزینه پرورش دهندگان و کلنیسین­های دامپزشکی به محض مشاهده بیماری است، استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک­ها علاوه بر ایجاد سویه­های مقاوم در باکتری­های بیماری­زا مشکلات عدیده دیگری نیز به همراه دارد که از جمله آنها می­توان به مسائل مربوط به بهداشت عمومی، آلودگی­های زیست محیطی و غیره اشاره کرد. بر این اساس جستجو برای یافتن جایگزین مناسب آنتی بیوتیک­ها، ضروری به نظر می­رسد.

پیش بینی می شود اگر افزایش در تولید مواد غذایی متناسب با افزایش جمعیت حاصل نشود، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، آینده سختی پیش روی بشریت قرار خواهد گرفت. در بین مواد غذایی مختلف فرآورده های دام، طیور و آبزیان از نظر تامین انرژی و پروتئین، در تغذیه جوامع انسانی جایگاه برجسته و ممتازی دارند، به طوریکه که بدون استفاده از فرآورده های دامی، زندگی انسان ها به مخاطره خواهد افتاد. در این میان صنعت آبزی پروری از اهمیت بالایی برخوردار بوده و مصرف آبزیان روز به روز در حال افزایش است، که علت اصلی آن سهل الهضم بودن گوشت سفید ماهی و پایین بودن میزان کلسترول و بالا بودن اسید های چرب غیر اشباع آن است که از دیدگاه پزشکی اهمیت بسزایی دارد. توسعه پایدار آبزی پروری در بخش کشاورز ی، نیازمند به کارگیری تکنیکهای نوین می باشد استفاده از تکنولوژی های نوین در افزایش بهره وری و کاهش هزینه تولید از جمله موارد قابل اهمیت در آبزی پروری پایدار است. بدیهی است که یکی از این روش ها استفاده از پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها به عنوان محصولات زنده میکروبی در تغذیه آبزیان به منظور دستکاری محیط گوارش به ویژه روده ها و بهینه سازی این نقاط جهت هضم بهتر مواد غذایی، تولید فرآورده های فرعی میکروبی در دستگاه گوارش و استفاده از آنها توسط میزبان و نهایتاً افزایش راندمان مصرف مواد خوراکی و تامین تمامی احتیاجات بدن حیوان می باشد.